 Wysłany: Śro 14:56, 13 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Teraz już się zestarzałam, więc chyba piszę nieco lepiej:D | |
| Wysłany: Śro 13:53, 13 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Rzeczywiście bajka... i widać, że pisałaś ją to w wieku dwunastu lat. Jeszcze raczej słaby styl, powtórzenia. Ale jak na dwunastolatkę to i tak nieźle. | |
| Wysłany: Wto 22:00, 12 Cze 2007 Temat postu: |
|
Nie bądź taka pewna... ) |
|
| Wysłany: Pon 23:06, 11 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Ooo! Jush się nie moge doczekać xD | |
| Wysłany: Pon 21:20, 11 Cze 2007 Temat postu: |
|
| A najgłupszy jest pomysł na nagradzanie najlepszych dzieł jakimiś lizakami...(kl.1-3 podstawówka)znajde jakieś króciusie duperelki z początków to wam napisze... | |
| Wysłany: Nie 10:48, 10 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Czytanie na głos swojego "dzieła" na j.polskim jest głupie >< | |
| Wysłany: Czw 16:36, 07 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Tak to jest. Moje pierwsze dzieła też czekał taki los. A tę bajeczkę musiałam czytać na głos całej klasie. Nie lubię tego. | |
| Wysłany: Czw 16:20, 07 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Mnie sie podoba ^^
Pisałaś je jak miałaś 12 lat? WoW! Ja zaczęłam pisać w wieku 10... Wiesz takie tam nowele, które teraz gdzieś na strychu się poniewierają xD. Pewnie gdybym je teraz poczytała pękłabym ze śmiechu. |
|
| Wysłany: Śro 19:38, 06 Cze 2007 Temat postu: |
|
| ja w 1 gim już się bawiłam w tworzenie mojego pierwszego fan fickowego dziecka ^^ | |
| Wysłany: Pon 15:35, 04 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Ja w 1 gim miałam do grudnia jeszcze 12 lat, choć rocznikowo 13, więc można powiedzieć iż owszem tak, znałyśmy się. | |
| Wysłany: Śro 16:50, 30 Maj 2007 Temat postu: |
|
| Hm... Ładna bajeczka. ^^
Ja nie pamiętam swoich pierwszych dzieł, ale najstarsze, które jest zachowane do dziś mam z 1 gimnazjum, "Powstanie świata". xD |
|
| Wysłany: Wto 14:45, 29 Maj 2007 Temat postu: Łaaadne. |
|
| Ładne. Ale widać, że pisane na podstawie tych wszystkich legend ^^
Napisałaś to mając 12 lat? Ja wtedy pisałam opowiadanie o Tokio Hotel ^^ Ale porzuciłam je. Było do bani ^^' |
|
| Wysłany: Pon 21:36, 28 Maj 2007 Temat postu: |
|
| Pierwszą pseudo powieść napisałam mając jakieś siedem lat. Szkoda, że moje dziełko gdziesik przepadło. Pośmiałabym sięXD | |
| Wysłany: Pon 20:51, 28 Maj 2007 Temat postu: |
|
| Dwanaście lat miałaś? Ja nie mogę sobie przypomnieć, co ja pisałam majac tyle... Albo czy w ogóle pisałam...
Zuz, my się wtedy już znałyśmy? |
|
| Wysłany: Nie 17:31, 27 Maj 2007 Temat postu: Bajka o Semenie |
|
| Nie bądźcie zbyt surowe w ocenie, pisząc to dziełko miałam jakieś dwanaście lat. Ostatnio wygrzebałam je z szuflady i postanowiłam się z wami podzielić..
Dawno, dawno temu... Na Ukrainie, nad brzegiem Dniepru żył ubogi drwal, Semen. Nad brzegiem Dniepru zbudował sobie chatkę, żył spokojnie, ale czegoś mu brakowało. Postanowił znaleźć sobie żonę. W snach jawiła mu się jasnowłosa i błękitnooka piękność, z cerą jak brzoskwinia. Tygodniami przemierzał miasteczka i wsie, szukając dziewczyny swoich marzeń. Myślał tylko o tym ideale. Tak się złożyło, że przy dróżce, którą codziennie przemierzał stał mały domek z niebieskimi okiennicami. Często gdy Semen tamtędy przechodził rąbek firanki uchylał się i przyglądała mu się zza niego dziewczyna. Nazywała się Jelena i była bardzo nieśmiała, ale jej miłość do drwala była tak wielka, że pewnego dnia zdobyła się na odwagę i zaczepiła go na dróżce. - Zebrałam dla ciebie trochę jagód. - powiedziała. - Chcę, żebyś to przyjął. "Nie jest brzydka" - pomyślał Semen. Jednak bezlitośnie rzucił: - Nie lubię jagód. Dwie łzy spłynęły po bladych policzkach Jeleny, gdy patrzyła za nim. Sytuacja powtarzała się kilkakrotnie. Dziewczyna zawsze chciała czymś obdarować drwala, ten odmawiał. W końcu poczuł, że zachowywał się niegrzecznie. "Ma takie poczciwe oczy... Powinienem przyjąć choć jeden z tych podarków, ale..." - obraz wyśnionej dziewczyny stanął mu przed oczyma. Jakby na zamówienie na złotym obłoku zjawiła się piękna dziewczyna. Jego ideał. Semen stanął jak wryty. - Czy zaśpiewasz dla mnie? - spytała rusałka delikatnym, eterycznym głosem. - Dla ciebie mógłbym śpiewać do końca życia! - zawołał z zapałem. - Więc śpiewaj! Śpiewaj! Semen śpiewał stare kołysanki i pieśni miłosne. Po kilku godzinach ochrypł. A nimfa domagała się: - Śpiewaj jeszcze! Śpiewaj! Drwal śpiewał słabnącym głosem i przeklinał w duchu sam siebie. Odrzucił miłość łagodnej Jeleny, która zawsze miała mu coś do ofiarowania, a wpadł w zapał na widok rusałki, która brała nic w zamian nie dając. - Nigdy jej nie zobaczysz! Łzy, które przez ciebie wylała zamieniły ją w strumień. – usłyszał za sobą okrutny głos. O świcie Semen zakołatał do drzwi Jeleny. Nikt mu nie odpowiedział. Drwal dojrzał za chatką wartki strumyk, którego nie było tam wcześniej. Uklęknąwszy przy nim modlił się cicho: - Boże, pozwól mi zostać przy niej na zawsze! Semen zamienił się w smukłą topolę, której korzenie obmywał strumień. Nareszcie Jelena miała ukochanego przy sobie na zawsze. |
|